خبر گزاري فارس: كارگردان و هنرمند سينماي جنگ گفت: حق دفاع مقدس در سينماي جنگ هنوز ادا نشده و شايد دست‌اندركاران اين سينما در اين عرصه از جنگ شناخت كافي ندارند
بابك نوري امروز در حاشيه جشنواره سينمايي در گفتگو با خبرنگار فارس در كرمان اظهار داشت: جنگ سخت‌تر از اين حرف‌ها است كه بشود در‌باره واقعيت‌هاي آن فيلمي ساخت و بيان اين واقعيت مسلم نياز به مردان عمل در صحنه جنگ دارد و بايد اذعان كرد كه شيوه نگارش و ساخت فيلم جنگي در ايران در مسيري صحيح قرار ندارد و در فيلمنامه‌ها از خاطرات شاهدان و حاضران در دفاع مقدس برداشت‌هاي استنباطي مي‌شود.
وي افزود: از گفتن اين موضوع كه اكثريت سازندگان فيلمهاي جنگي، اغلب جنگ را نمي‌شناسند، نبايد ابا داشت و در سينماي جنگ موضوع اصالت مطرح است و بايد توجه كرد كه اين اصالت تحت‌شعاع برداشت‌هاي شخصي قرار نگيرد كه در اين صورت واقعيت‌هاي دفاع‌مقدس دچار خدشه مي‌شود و حق موضوع در يك فيلم جنگي ادا نمي‌شود و به جاي پرداختن به اصل به حاشيه كشيده مي‌شود.
بازيگر فيلم خداحافظ رفيق تصريح كرد: تنها دليلي كه مي‌توان براي ضعف در سينماي جنگ مطرح كرد، نو ع نگاه يك سازنده به داستان فيلم است كه به صورت كليشه‌اي دشمن را ضعيف و طرف خودي را قوي نشان مي‌دهد.
وي گفت: اما واقعيت اين نيست، دشمن با اينكه متجاورز بود، بدون ترديد بايد قبول كنيم كه در برابر ما قوي و تا دندان مسلح بود و اين واقعيت را نبايد كتمان كرد يا ناديده گرفت و هميشه اين اتفاق در ساختن فيلم روي مي‌دهد.
نوري افزود: در عرصه سينماي دفاع مقدس خيلي از هنرمندان سينما هستند كه از نزديك جنگ را لمس كرده‌اند، اما چرا تا كنون اقدام به ساخت فيلم مطابق با واقعيت‌ها نمي‌كنند، معلوم نيست، اما كساني مثل رضا ايرانمنش كه در جنگ حضور داشتند هر موقع در سينماي دفاع مقدس حضور پيدا كردند، فيلمهاي بسيار خوبي ساخته شده است.
وي اظهار داشت: بايد به اين نكته توجه كنيم كه سينماي جنگ و دفاع مقدس اول متعلق به خود بچه‌هاي جنگ است و بهتر از هر كسي مي‌دانند كه در جنگ چه روي داده و چه چيزي واقعيت محض است.
وي در پاسخ سئوال خبرنگار فارس مبني بر اوج عظمت و معنويت در دفاع مقدس در بين رزمندگان و ناتواني دوربين سينما در به قاب كشيدن اين موضوع مي‌تواند، دليل بر ضعف باشد، گفت: من هم قبول دارم كه نمي‌شود اين جور معنويات را به قاب تصوير كشيد.
نوري افزود: آنچه كه در واقعيت رخ مي‌دهد و آنچه كه در سينما و قاب دوربين مي‌بينيم، با كمك نور و موسيقي تلاش مي‌شود تا فضايي شبيه به واقعيت رخ داده را به وجود آورند و اين دو از زمين تا آسمان با هم فرق دارند و شايد اين حس بعد از ديدن فيلم پس از يكي دو ساعت يا روز از بين به رود، اما آن حس معنوي و روحاني هيشه ماندگار است و خيلي اين دو موضوع به نظر شبيه هم مي‌آيند، اما با هم فرق دارند.
وي در پايان گفت: سينما يا تصوير واقعيت است، يا خيال پردازي و تصورات يك نفر به نام سازنده فيلم، اما هنگامي كه واقعيت يا استنباط و يا تخيلات سازنده را كنار هم به گذاريم و فيلمي درست كنيم كه تماشاگر راضي از صحنه سينما بيرون رود، كار بسيار پيچيده مي‌شود و اگر تلاش مضاعف انجام نشود، دخل و تصرف ايجاد و موضوع منحرف مي‌شود و فيلم آن نتيجه لازم را نمي‌دهد.
